System: DND 5 ed, świat po załamaniu magitechnologicznej cywilizacji
Grają:
Velda, łowczyni potworów, napakowana półorczyca: E.
Anzelma, paladynka idei odpowiedzialności, z zawodu kowal: Ew.
Apoikilea, hexblade, dwumetrowy półelf: MW.
Kent w delegacji.
Prowadzi: J.
[Rozważamy wzmocnienie pancerzy – może kolczuga z mithrylu?]
MW: Mitrylowa żonobijka.
Ew: Ależ to musi obcierać suty!
MW: Zakłada się pod to włosiennicę i jest spoko.
[A może, jako że jesteśmy przy pieniądzu, emerytura…?]
MW: Jeszcze jest taka kwestia nadchodzącego inevitable doom.
Ew: A tak. To.
MW: Ty to wiesz, nie doczekasz, ale ja jakbym poszedł na emeryturę teraz, to jeszcze to zobaczę.
Ew: Wow. Ale przyjemny jesteś.
MW: No co? Człowiek.
MG: Your lifespan is a joke!
MW: Nigdy nie wiadomo czy będzie okazja żeby poprawić, więc daję z siebie wszystko pierwszym strzałem.
Ew: Czy to twoja strategia na dziewczęta?
MW: Tak.
[A potem była runda potwora i Apoikilea się złożył]
Ew: Raz jebnął i padł. Czy to także jest twoja strategia na dziewczęta?
MG: Leży takie wielkie, przebite, powietrze z niego schodzi…
Ew: Jak z przebitej piłki? Fuj. Ciekawe co ma w środku. Nie chcę wiedzieć.
MW: Dobra, co to jest i czy można z truchła pozyskać coś przydatnego?
[jeden rzut na Arcana później]
MG: To jest beholder. Można z niego uzyskać oczy i kły.
Ew: Czy w jego oczach mieszka piękno?
MW: No to zakładam rękawice po pachy i przystępuję do demontażu truchła na komponenty. Potem je schowam do Bag of Holding. [Do E., która nosi BoH] Cieszysz się? [pauza, brak odpowiedzi] Dobra, to cichcem schowam, będzie mieć niespodziankę.
MW: Przepraszam, ale czy z braku Kenta jestem jedyny, który się wyznaje na Arcana?
E: Tak.
Ew: Tak. Nie żeby mnie to napawało otuchą, ale tak.
[Wypowiedź o „zarządzaniu oczekiwaniami” spotkała się z niezrozumieniem]
MW: …To ja upraszczam ze dwa oczka.
Ew: Tak, poproszę, bo ja napierdalam młotkiem w rzeczy for a living, a ona jest półorczycą.
E: Ej! Ja jestem prosty wojownik, moja rasa nie ma tu nic do rzeczy.
Ew: A to przepraszam.
MW: Wow. Human privilege.
MG: Serwują tu lokalne piwo z wkładką wzmacniającą, ten lokalny specjał faktycznie zrywa buty.
Ew: Rosną nam od niego włosy na piersiach pierwsze, całej trójce?
MW: Czy stwory mają jakieś oznaki cywilizacji na sobie?
Ew: Znaczy co, tablice rejestracyjne?
[Wymaksowany rzut na obrażenia, najwyższe wyniki na wszystkich użytych kościach]
MG: Straszliwe cięcie rozpłatuje istotę, odpada mu płyta pancerza, posoka bluzga wszędzie, stwór zaczyna się cofać…
Ew: Zaczynam cię szanować jako mężczyznę.
[W starciu z hipnotyzującymi potworami Velda WRESZCIE zdaje save]
MG: Widzisz przed sobą wielkiego stwora, który cię tak w zamyśleniu żuje: patrzy ci w oczy, hipnotyzuje, takie światełka mu się kręcą, i tak cię delikatnie przeżuwa od dołu.
[Posiekane potwory były już niemłode]
MG: W sumie nie jest powiedziane, że wszystko co przez portale wpada na ten świat…
MW: …Musi być młode.
MG: Chujowa emerytura. Zamiast daczy – leczo.
MG: Lokalni bardzo zdziwieni, bo nie widzieli niczego takiego.
Ew: No my tu też mamy naszą półorczycę, która nie widziała, a uwierzyła.
E: Ale to było kripi. Obudziłam się będąc jedzoną. Czuję się zbrukana.
Ew: Można powiedzieć, że obudziłaś się akurat na śniadanie.
Ew: To włazimy do dziury.
MW: Ty idziesz pierwsza.
Ew: To ja jestem ostrym końcem, tak? OK.
[Po kolacji Velda obudziła się ze straszliwymi bólami – operacja ujawniła kawał mięsa, który wydobyty z żołądka zaczął rosnąć. Podejrzewamy mięso z grilla.]
Ew: To jak się teraz dowiedzieć, co to właściwie jest?
MW: Prosto, trzeba zrobić stakeout.
Ew: Haha, steak – out!
MW: Dobra, panie doktorze – czy pani doktór?
MG: Pani doktór.
Ew: Rozchełstuj koszulę i załączaj czarm. Trzeba się uprzedmiotowić czasem.
